De ligging in de stad vormde het uitgangspunt. Leidsche Rijn is gebouwd in een polder, een veenweidelandschap. Dat inspireerde hen om twee iconische elementen uit het verdwenen landschap terug te laten keren in de stad: de snip en het weidelandschap zelf.
Bovenop het gebouw maakten we een nieuwe skyline. Een waarbij het gras en de lucht elkaar weer raken, een nieuwe ruimtelijkheid en een luchtspiegeling van het weidse landschap dat hier ooit was.

De snip torent uit boven het nieuwe stadslandschap en kijkt uit over gebouwen, spoorweg, snelweg en pleinen. Het was een veelvoorkomende weidevogel in het voormalige tuindersgebied Leidsche Rijn. De steltvogel met zijn karakteristieke contouren is ook bekend van de 100 gulden biljetten. Net als dit briefgeld raakt de geliefde snip in Nederland langzamerhand in de vergetelheid. Het veenweidelandschap is belangrijk leefgebied voor deze vogel maar verdwijnt steeds verder. Vroeger werd de snip ook wel een ‘hemelgeit’ genoemd, vanwege het blatende geluid dat de vogel met de buitenste staartveren maakt tijdens het dalen.

De speelse beplanting van wuivende grassen, kruiden en bloemen op de rand van de bakstenen parkeergarage tekent zich vanuit de verte tegen de lucht af. Eenmaal op het dak zie je door de grassprieten de alsmaar groeiende stad Utrecht aan je voeten liggen. Er is gekozen voor planten die naar het polderlandschap verwijzen. Zoals een grote variatie van op riet lijkende siergrassen die een mooi winteraanzicht bieden en veel soorten bloemen die bijna jaarrond bloeien. Wie op het dak staat leest op de betonranden de woorden ‘weidsheid’ en ‘hemelgeit’ die verwijzen naar het kunstwerk.

Door: Broos, Pietertje van Splunter en Zeger Reyers
fotografie: GJ.vanROOIJ